Rys historyczny – Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych „Pomocna Dłoń”

Inicjatorem powstania Stowarzyszenia była Danuta Korycka i Aneta Strzelecka.
12.06.2003 roku po uzyskaniu aprobaty władz Gminy Będków, został powołany Komitet Założycielski składający się z 15 osób. 08.04.2004 roku Stowarzyszenie uzyskało osobowość prawną z chwilą wpisania do KRS. Miesiąc później na Walnym Zgromadzeniu Członków dokonano wyboru Władz Stowarzyszenia. W drodze głosowania funkcję Prezesa objęła Danuta Korycka. Siedziba Stowarzyszenia mieściła się w Urzędzie Gminy Będków dzięki przychylności Wójta Lesława Kołodziejczyka.
Głównym powodem zawiązania się Stowarzyszenia była troska o los niepełnosprawnych dzieci. Aktywność zarządu pracującego na rzecz ludzi niepełnosprawnych zaowocowała współpracą z instytucjami pozarządowymi i powiatem. Pomysłodawcą utworzenia placówki WTZ na terenie gminy Będków był Dyrektor PCPR w Tomaszowie Mazowieckim – Jan Andrzej Więckowski. Prezes Stowarzyszenia wraz z Zarządem poczynili zabiegi stworzenia placówki dla młodzieży niepełnosprawnej, w której realizowane będą zadania w zakresie rehabilitacji społecznej, zawodowej i leczniczej. W celu realizacji tych zadań podjęto starania o pozyskanie lokalu na działalność WTZ.
Dzięki przychylności Wójta Gminy Będków – Lesława Kołodziejczyka w kwietniu 2008 roku została podpisania umowa na użyczenie lokalu po byłej Szkole Podstawowej w Rudniku, który mieści się na terenie zabytkowego parku dworskiego z przełomu VIII/XIXw.
Z chwilą pozyskania lokalu Stowarzyszenie borykało się z wieloma problemami, ponieważ budynek wymagał dużych nakładów inwestycyjnych. Dzięki przychylności i życzliwości wielu osób w tym Wójta Gminy Będków, PFRON-u, Starostwa Powiatowego z Tomaszowa Maz. wykonano niezbędne kosztorysy remontowo- adaptacyjne, zainstalowano nową kotłownię, dokonano niezbędnych remontów. Ze środków PFRON zakupiono sprzęt rehabilitacyjny i wszelkie wyposażenie poszczególnych pracowni.
Dnia 03.11.2008 roku pierwsze wiejskie warsztaty w Polsce rozpoczęły swoją pracę. Pierwsze miesiące działalności WTZ były miesiącami wytężonej pracy. Zarówno pracownicy jak i uczestnicy integrowali i poznawali się nawzajem. Przez pierwsze dwa lata z zajęć w warsztacie korzystało 20 osób niepełnosprawnych.  W 2010 roku objęto terapią 25 osób, a w dwa lata później w grudniu 2012 roku z terapii korzystało 30 podopiecznych. Obecnie zajęcia warsztatowe zgrupowane są w sześciu pracowniach terapeutycznych: gospodarstwa domowego, ogrodniczo-muzycznej, komputerowo-fotograficznej, plastycznej, rękodzieła artystycznego oraz edukacji i umiejętności społecznej. Działa także profesjonalnie wyposażona sala rehabilitacyjna. Każdego dnia uczestnicy i terapeuci spotykają się, by wspólnie przełamywać bariery związane z niepełnosprawnością. Nawet najmniejsze sukcesy w pokonywaniu swoich ograniczeń stają się dla wszystkich powodem do dumy, radości i satysfakcji, a codzienna gotowość uczestników do pracy najlepiej świadczy o przydatności tego typu rehabilitacji.
Dzięki zaangażowaniu wielu osób powstało znakomite miejsce, które dziś pozwala na wielokierunkowy rozwój uczestników, jak również przystosowywanie ich do funkcjonowania w społeczeństwie, adaptowania do sytuacji w których przyjdzie im żyć.
Największym sukcesem jest poczucie, że jesteśmy jednością, możemy na sobie polegać, spędzać ze sobą czas, przyjaźnić się, a WTZ to drugi dom, miejsce, które nas umocniło i otworzyło na świat.